9.5.06

Metal quente

Nestes primeiros días de maio, no mes onde se celebra dende hai moito tempo o festa do traballo, está tendo lugar en Vigo algo que xa facía tempo que non contemplabamos, un movemento obreiro multitudinario que ten paralizado ó sector do metal por completo na provincia de Pontevedra. Coma sempre, o proletariado loita cos seus medios a prol dos seus dereitos como traballadores, co abxectivo de que o seu traballo sexa digno, e sexan tratados con xustiza para poder vivir nunha situación cando menos aceptable. Para iso, e en vista de que as negociacións coa patronal non están a dar os seus froitos, están saíndo á rúa a protestar pola súa situación. E coma sempre, cando hai protestas nas rúas, hai xente, que maioritariamente nada ten que ver co asunto, que fai a guerra pola súa conta, rompendo, queimando, esnaquizando todo canto atopa por diante. Iso non representa a situación dos traballadores do metal, nin moito menos. Pero non deben pensar igual na Subdelegación do Goberno. Eles deben pensar que estas xentes bárbaras e insensatas (eses 4 ou 5 para eles son todos) o único que buscan é facer falcatruadas e aproveitar para desfacer todo canto poden ó seu paso. Deben pensar que, en vez de ser xente de a pé que demanda unha situación laboral digna para os seus futuros, teñen como obxectivo esnaquizar unha cidade e faltar ó traballo. E por iso, ante eses desordes públicos acontecidos en Vigo neste mes de maio, mandaron chamar ó mellorciño que había nos corpos de seguridade nacional (enténdase España) para, como mostra esa instantánea da cabeceira, mallar nos traballadores que como única arma portaban un berro de xustiza. ¿E logo qué pretendían? ¿É que en Vigo ía haber algún golpe de estado? ¿Ían matar a alguén? ¿Ía haber mortos e pelexas polas rúas? Nada máis lonxe da realidade, simplemente xente que busca levar algo máis que o pan de cada día ós seus petos e que, en vista do acontecido hoxe luns nas rúas viguesas, a saber cal pode ser a resposta mañá desta xente da que, poderiamos dicir, "aparte de burra, apaleada". Non hai dereito, é como apagar o lume con gasolina, non hai dereito. Paquito

1 comentário:

Anónimo disse...

Hai cousas que din moito... primeiramente instantaneas coma esa e en segundo lugar os silencios complices dos amigotes do goberno...

Ben sabiamos que eran os mesmos cans con distintos collares... pero que cho recorden a paos!!!

Asdo.

Xoan de Requeixo