Xa botávamos de menos esa cara tan particuliar e característica, case diría eu que familiar... xa tiñamos morriña dese sotaque tan galicien sen querelo e esa filosofía de vida tan "a súa maneira", ao seu aire e cun estilo particular como poucos, sempre tan "mai guei", como el mesmo diría parafraseando ao Frank Sinatra.
Aí o temos, por fin, o noso amigo Ex-Sirciño de Punta Herminia á beira -ao lado direito, claro, "la duda ofende"- da máxima
representación da igrexa católica neste pequeno mundo noso, ao carón do mesmísimo Sr. Mazinger..
Se o noso Paco non fose tan áxil, tan
raposo e se non fose polo moito que estivo entrenando todos estes anos acó na Cruña... de seguro que o vello o alcanzaba de cheo con algún dos torpedos que lle quixo lanzar.
Vai dado se pensa que o vai coller nun renuncio tan pronto... a fin de contas xogan os dous no mesmo bando.
Asdo.
Xoan de Requeixo
Sem comentários:
Enviar um comentário