Raiba

Veño hoxe particularmente encendido, primeiramente ao sentir esa nova na que relataba a perda dun órgano por mor da inxusta folga do aeroporto de Barcelona. Coñezo ben a tensión e o medo que supón ter a vida pendente do fío do teléfono, esa sensación, a espera dun órgano para un trasplante, é unha sensación fodida. Mais non foi só iso, a persoa á que supostamente estaba destinado o organo botado a perder xa fora avisado e estaba disposto -imaxino- para someterse a esa operación que tanta incertidume esperta pero tamén abre tantas esperanzas. Non podo deixar de pensar no que pode estar pasando ese home, esa impotencia, esa rabia... Unha vergonza, un despropósito polo que deberían responder máis de catro. O outro causante da miña raiba foi a visión na tv deses "democratas disitentes" reclamando a participación do exercito no derrocamento do réxime cubano, nin máis nin menos que un golpe de estado. Pois anda que se é así como queren dar comezo á transición... Deus colla confesados e ben confesados aos nosos amigos cubanos... polo que a min respecta, todo iso reafírmame no meu apoio ao Fidel e ao seu réxime. Non quero ver como subastan a illa por catro pesos, se é que non o fixeron xa. Fernán da Veiga