Sucedeu en Napoli

Unha noite de verán, dous amigos voltaban totalmente lascardados logo dunha longa noite de troula. As rúas de Napoli semellaban máis seguras que nunca, sen dúbida porque o noso estado facía que todo dese igual. Camiñando por via Toledo, indo cara casa do meu compañeiro, atopamos unha flor de gran tamaño no chan. A lascarda fixo que fixeramos fotos con ela e todo en plena rúa. Era fermosa, cuns pétalos vermellos moi rechamantes. Ainda cegos, xa no piso, o meu compañeiro tivo os arrestos para meter ese anaco de flora nun tarro con auga, para a súa mellor conservación. Tras este heroico xesto -heroico pq apenas nos mantiñamos en pé-, metémonos na cama a durmir a papa. Pasaron os días, e a flor seguía no seu lugar, relucinte, e formara parte de tal maneira do salón que nin nos decatamos da súa presencia en días posteriores. Pero chegou un día en que a compañeira de piso do meu colgega reparou nela, e fixo unha pregunta realmente templaria: "¿Hey, mucho aguanta esa flor, no? ¿No será de plástico?" Botoulle a man, e a súa mirada cara nós foi suficiente para decatarnos de que sí, a lascarda fora de carallo.