Lume no país

Ás veces pódese sentir noxo, desprezo ou náuseas por determinadas persoas no mundo que fan determinadas cousas. Pero para a xente que queima os montes, iso é pouco. Onte voltaba eu da Coruña, e chegando a Santiago collín pola autoestrada para chergar a Vigo. Eran as 18:00. Pois dende Santiago a Vigo, non deixei de ver fume e lapas por todas partes. Había momentos onde a visibilidade menguaba. Na zona sur de Santiago era tal a fumeira que pensei que reventara algo, unha gasoliñeira, non sei, pero era espectacular. Xa por Pontevedra víanse incendios por todos lados. O do Morrazo era sangrante: ardía polos dous lados, e os avións xa se vía que non daban abasto. Pola zona de Cesantes ou Arcade (intúo), o lume rondaba as vivendas do lugar. Pensaba que a lei do goberno de prohibir a recaliicación de terreos queimados ía servir de algo, pero está visto que non. É unha impotencia ver como parte da riqueza natural deste país morre co lume. Non podo imaxinar canta xente pode haber que sexa capaz de facer algo así, e nin por asomo se me ocorren motivos para pensar que alguén poida ser tan inconsciente como para chegar a tales extremos de neglixencia. Non sei qué se debería facer coa xente que collen prendendo lume no monte. Metelos no medio do incencio paréceme pouco e inxusto para o propio monte, porque xa bastante ten con arder como para que enriba o enchan de merda. Eu, dende logo, non sei como reaccionaria se vexo a alguén facendo algo así, é mellor non pensalo, pero seguro que remato no caldeiro eu antes ca él. Paquito