Novo horizonte

Falando en termos persoais hoxe tiña un día bastante negro. Comecei agobiado e algo desfeito, nese estado tan común en min dun tempo a esta parte e tan próximo ao que se entende por depresión. Todo cambiou de xeito inesperado. A media mañán unha nova na radio fixo cambiar o panorama dun xeito radical; abriuse un novo horizonte, diferente, esperanzador, prometedor e ilusionante. Terei tempo mañá de caer da burra, de por os pes no chao e facer reflexións máis calmas e tranquilas. Hoxe non quero saber nada diso... somentes teño ganas de permanecer neste estado de ilusión inxenua, de ledicia case infantil, coma un neno que pensa que un día todas as guerras e a violencia terán, por fin, remate. Deixenme desfrutar un día Sres. Políticos. Asdo. Fernán da Veiga