Outono

Onte á noite fun tomarlle algo a un curioso café na Cruña. É un sitio particular e moi interesante por diferentes motivo. Para comezar: non poñen música en "vinganza" contra a SGAE pero aínda así ten ambiente, hai un aquel moi especial. Penso que niso ten que ver principalmente a simpatía da rapaza que o leva, dotada dunha simpatía natural, óptima para brindar un trato amable, de proximidade e confianza co cliente. Unha das mellores cousas do café é que podes facer uso da biblioteca libremente, coller calquer libro, levalo para casa e devolvelo cando remates con el. Hai quen se anima e fai a súa particular aportación á causa, deixando máis libros dos que colle. Eu escollín unha pequena escolma do día das letras e dentro del atopei este poema do poeta Luís Pimentel. Non entendo moito pero debe ser bonito; digo isto pq. un ven sendo algo bruto e torpe e aínda así fun quen de sentir moitas cousas coa súa lectura. Que o desfrutedes. Asdo. Eáns de Cotón. "Outono, alto outono: destilado licor. Ela espida, limpa, nun suntuoso cadro, (luminoso marfín) Quixera ser ámbar a folla. Se bateses o río, sonaría a puro ouro. Outono, alto outono. Nada vibra nin se derruba; nada hai hostil na terra. Sereo, terso ceo. Non percureis agora o misterio." Luís Pimentel Sombra do aire na herba