A fala extremeira

Como amante do folclore -e loxicamente da lingua- tiven a sorte de visitar os Tres Lugaris na Extremadura; esas pequenas e fermosas vilas das que tanto se está a falar nestes días. Alí puiden coñecer directamente a fala e as xentes que con tanto orgullo a empregan e manteñen viva dun xeito que xa nos gustaría a moitos, aínda sendo unha poboación reducida en extensión e número. Percibín unha imaxe da Extremadura, plural e popular, ben distinta destoutra coa que nos agasalla estes días o infame Ibarra. Menos mal que as veces, coma neste caso, por moito que se empeñe a mazá podre... non ha chegar a apodrecer o cesto enteiro. Asdo. Fernán da Veiga Pd: De agradecer foron os detalles e explicacións dados por D. Domingo Frades. Un afectuoso saúdo. Pd: A Real Academia Galega vai permanecer calada? Se non lembro mal... houbo diversos actos en apoio ao galego exterior e concretamente ao galego extremeiro. Pd: O Sr. Ibarra podía esforzarse e impulsar esa lingua que tanto "apreza" e non loitar contra os que gostamos tanto dela coma dos seus ricos matices.